Չտրվենք ադրբեջանական պրովոկացիային

Հայկական ուղղաթիռի խոցմանը հաջորդած օրերին՝ միջազգային կազմակերպությունների պարիտետային արձագանքը մեր քաղաքական ու հասարակական շրջանակներին զայրացրել է, հիասթափեցրել: Միջազգային կառույցները հաճախ են ոչ համարժեք գործում, ինչը, թերևս, ոչ այնքան սուբյեկտիվության, որքան ինստիտուցիոնալ ճգնաժամի, ֆունկցիոնալ խաթարման հետևանք է: Եթե միջազգային կառույցների գործունեությունը համարժեք լիներ, վաղուց Սիրիայում գտնված կլիներ արյունահեղությունը կանխելու բանալին, ՈՒկրաինայում անմեղ մարդիկ չէին զոհվի, ի վերջո, վերջնական լուծում գտնված կլիներ Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման համար: Բայց ունենք այն, ինչ ունենք, ու ինձ մտահոգում է, որ վերջին օրերին հաճախ եմ լսում ձայներ, թե մեր ինչին է պետք ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը: Այս մոտեցումը մոլորություն է, ասեմ ավելին՝ միանգամայն տեղավորվում է ադրբեջանական քաղաքականության համատեքստում, որովհետև հենց Բաքուն է հետևողականորեն ձգտում գործող համանախագահության ձևաչափի վերանայմանը՝ խնդրի լուծումը փնտրելով ադրբեջանա-թուրքական, ադրբեջանա-ռուսական հարաբերությունների, ստվերային պայմանավորվածությունների հարթություններում, այլ միջազգային հարթակներում: Մինսկի խմբի այս համանախագահությունն արդյունավետ չէ, սակայն չկա միջնորդական ավելի արդյունավետ գործ, պետք չէ սպասել «հրաշքների» կամ սնապարծորեն հուսալ, որ մեր բանակի ուժերով կարող ենք լուծել Ղարաբաղի հարցը: Լավ կամ վատ հենց Մինսկի խումբն է անցած քսան տարում նպաստել տարածաշրջանային խաղաղության, թեկուզ հարաբերական խաղաղության հաստատմանը: Մինսկի խմբի այս համանախագահությունը տիրապետում է խնդրի լուծման մեթոդոլոգիային ու կարգավորման մի քանի տարբերակներ է առաջարկել, որոնք ամբողջովին ընդունելի չեն մեր, ադրբեջանցիների կամ Արցախի համար, սակայն կարող են բանակցային գործընթացը շարունակելու հիմք հանդիսանալ: Եվ վերջապես՝ հենց Մինսկի խմբի այս համանախագահության առաջարկած լուծումը կարող է լեգիտիմ լինել, որովհետև այս ձևաչափում ներկայացված են մեր տարածաշրջանում ազդեցություն ունեցող բոլոր կենտրոնները՝ ԱՄՆ-ը, Եվրամիությունը՝ Ֆրանսիայի դեմքով, ու Ռուսաստանը: Այնպես որ՝ պետք չէ տուրք տալ էմոցիաներին ու նպաստել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության ձևաչափը վերանայելու Բաքվի քաղաքականությանը:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• ԵՄ-ին ինտեգրման մասին «հիշել» են ծեծով
• Փաշինյանի փաստազուրկ պնդումները
• Փաշինյանը Հայաստանը դնում է թուրք- ադրբեջանական աքցանի մեջ
• Փաշինյանը «փա՞յ» ունի...
• Սրբազանի հարցազրույցի մասին
• «Քաղաքական անասնագողություն»՝ Գյումրիու՞մ...
• Վտանգավոր առաջարկություն
• Փաշինյանը միտումնավոր է զոհաբերել Արցախը
• Գյումրին կունենա ամենաանկայուն ու կարճ քաղաքային իշխանությունը
• Փաշինյանի «Իրական Հայաստանը» դեկորատիվ պետության վերածված ադրբեջանական ենթապետությունն է
• Փաշինյանի և ՔՊ-ի դեմքով Հայաստանում վերականգնվել է հին համակարգը
• ՈՒիթքոֆի ուշագրավ հայտարարությունը
• ՈՒղերձ
• Հայաստանը կանգնած է կապիտուլյացիայի շեմին
• Հացադուլը լավ տարբերակ չէ
• Հեղափոխական մոլագարները, որպես կանոն, խեղված պատկերացումներ են ունենում դաշնակցային հարաբերությունների մասին
• Փաշինյանի «բանակը»
• Փաշինյանի «լավատեսության» խաբկանքը
• Փաշինյանի ուրացման հետևանք
• Ինչպես միշտ, մեր «շուստրին» սխալ է հաշվել

Մեկնաբանություններ